Τα καράβια                       

Ένας αέρας πικρός με προσβάλει

μ' αναγουλιάζει

και κάποιες σκέψεις

δε μ' αφήνουν να κοιμηθώ

Τα καράβια

τα καράβια περιμένουν

Μάνα τα καράβια

δεν είναι πια καράβια

Μάνα τ' αστέρια

δεν είναι πια αστέρια

ακόμα και τα βράχια

έπαψαν νά 'ναι βράχια

Αυτός ο κόσμος

προσπαθεί να (ξανα) υπάρξει

προσπαθεί να (ξανα) ζήσει

αυτό που τέλειωσε.

Tώρα Τώρα Τώρα (υπερλεξιστικό)

Τώρα που μπήκε άνοιξη
σαμάρια βουλεμάτα
κιτίραμπι παράνυφα
όλο 'μορφιά γιομάτα

Αουραγκοντάγκος φρικασέ
σημύδες στη πλατεία
γειά και χαρά σου μενεξέ
κιμπάρι τα λιθίγια

Ούλα φασούλα ούλα τα
φατσούλα και φασούλα τα
ητάν η επιτάλατα
ταρατατού κι' ανάλατα

Άνοιξη (ποίημα)

Κι' ήταν εκείνες οι στιγμές
θεσπέσιες...

θανάτου φίλημα !

σαν η καρδιά αναταράσσεται

στις μελωδίες

κείνο το δείλι διάλεξες

κείνο το βλέμμα

να προσπερνά ασταμάτητο

χαμένο καρφωμένο

στα άνθη

στις προσταγές της άνοιξης

κείνο το δείλι διάλεξες

κείνο το βλέμμα

να φύγεις

να χαθείς

μακριά στο ξέθαμπο

Κατσίκια (ποίημα)

Κατσίκια

Κλείνουμε τις πληγές μας

ψήνοντας

κατσίκια

σε αυλές

με ψησταριές

Κρυφοί καημοί

μπαλώματα

κι εσώτεροι

μαύροι αναστεναγμοί

Μία ζωή στις συμβάσεις

πρέπει να μάθουμε να ζούμε

με τις συμβάσεις

Ανάψτε τη φωτιά

σκαλίστε το μαγκάλι

ρίξτε τη θλίψη σας

ψήστε την

Όλα θα τα διορθώσει το κρασί

Ζωνάρι κόκκινο

Αχ βρε Μαρία...

Η μόνη επανάσταση που μπορεί να έχει κάποια αξία, είναι να κάνει κανείς καλύτερο τον εαυτό του. Πριν προσπαθήσει να "αλλάξει τον κόσμο", να αλλάξει πρώτα ο ίδιος. Αλλιώς θα κάνει μια τρύπα στο νερό. 

Φως εκ φωτός (τραγούδι)

Φως εκ φωτός

Έχω τελείως τρελαθεί στην αγκαλιά σου

μ'εχεις γεράσει πριν ακόμα γεννηθώ

ασφυκτικά μ' έχουν σκεπάσει τα φτερά σου

λες και δεν φτάνουν τα φαρμάκια που περνώ

Μου' χεις γυρίσει το κεφάλι μέσα έξω

διέξοδο δεν βρίσκω πουθενά

σε λίγο θα το ρίξω στη θρησκεία

για να’ βρει η ψυχή παρηγοριά

ΦΩΣ ΕΚ ΦΩΤΟΣ!

R.1

Τα όμορφα τα γαλανά σου μάτια

που έχουν τη δύναμη του πλάστη εκεινού

ψυχή γονατισμένη και σε σάλτο

αιώνια τ'αμπέλια τ' ουρανού

R2

Ψεύτικος είναι ο ντουνιάς

και ψεύτικη η ζωή μας

κι' ο χάρος είναι ψεύτικος

κι' η κάθε αλυσίδα


(Το στιχούργημα εμπεριέχει συνειδητά, δυο αυτούσια στιχάκια του Μάρκου Βαμβακάρη
και ένα του Μανώλη Ρασούλη) 

Νερό (ποίημα)

Τι κάνουμε ;

Μια τρύπα στο νερό

Έχει το νερό τρύπες ;

Έχει

Πόσες ;

Όσο πονάει το στομάχι

Τι είναι το νερό ;

Αυτό που είδες  κάποτε

Είναι το νερό άνθρωπος ;

Είναι ο άνθρωπος νερό

και ο γάιδαρος επίσης

Τι είναι το νερό ;

Ένα ποτήρι κρύο νερό

 Μια ξύλινη σκάφη

 Δυο μάτια

Ένα λάστιχο

Πόσο είναι το νερό ;

Δεν ξέρω, είναι ;

Γιατί είναι ;

 Δίψασα